|
CZY CZYTANIE MOŻE BYĆ PRZYJEMNE?
Gimnazjum w Bańskiej Niżnej realizuje kolejny projekt edukacyjny.
Klasy I i II Gimnazjum w Bańskiej Niżnej od września tego roku szkolnego realizowały projekt edukacyjny, który zatytułowały: „Czy czytanie może być przyjemne?”.
Naszym celem było zbadanie czytelnictwa w naszej szkole i wsi, zarówno wśród uczniów, jak i osób dorosłych. Chcieliśmy także pokazać młodszym kolegom z klas 0 i I, że czytanie może być miłym sposobem spędzania wolnego czasu oraz przekonać rodziców małych dzieci, że warto im czytać książki.
Na naszym pierwszym wspólnym spotkaniu podzieliliśmy się na 6 grup, które nazwały się: „Grupa A”, „Megamocni”, „Serce i rozum”, „Bezimienni”, „Pięciu wspaniałych” i „The Best”. Utworzyliśmy też grupę teatralną, która miała za zadanie przygotować inscenizację zachęcającą do czytania. Pozostałym grupom także przydzieliliśmy zadania. Postanowiliśmy przez kilka tygodni czytać książki przedszkolakom z oddziału zerowego i pierwszakom, opracować i przeprowadzić ankiety badające czytelnictwo, a także przygotować skierowane do rodziców ulotki na temat korzyści płynących z czytania dzieciom.
Wspólnie ustaliliśmy harmonogram pracy. Najpierw wybrane osoby czytały dzieciom przez 5 dni i były za to oceniane przez wychowawczynie najmłodszych klas – panie Urszulę Grochulską-Kolasę i Dorotę Rokicką. Utwory literackie, które prezentowaliśmy młodszym kolegom, wybieraliśmy przy pomocy naszej szkolnej bibliotekarki – pani Ewy Groblickiej. Do maluchów przychodziliśmy na długich przerwach lub przed zajęciami. Byliśmy mile zaskoczeni, że dzieci chętnie nas słuchały i okazywały duże zainteresowani wierszami i opowiadaniami. Czytanie dla nich było więc dla nas nowym doświadczeniem i okazało się też źródłem naszej wielkiej satysfakcji i radości.
W kolejnym etapie naszej pracy zajęliśmy się ankietami. „Grupa A” przygotowała ankiety dla dzieci i rodziców, które po zweryfikowaniu przez naszych opiekunów zostały przeprowadzone przez grupy „Bezimienni” i „Megamocni”. Potem Karolina Murzańska i Justyna Cieślikowska opracowały zebrane wyniki i przedstawiły je na wykresach. Oto niektóre z nich. Na pytanie „Czy lubisz czytać książki?” 67% uczniów odpowiedziało „tak”, a 33% „nie”. Natomiast aż 81% twierdziło, że czyta książki. Następny wykres prezentował częstotliwość czytania wśród uczniów. Codziennie czyta 34% uczniów, raz na tydzień 36%, raz na miesiąc 21%, a nie czyta 9% uczniów. Najbardziej popularne wśród uczniów są książki przygodowe, fantasy i lektury. Gdy zapytaliśmy „Czy czytanie sprawia ci przyjemność?”, większość uczniów odpowiedziało twierdząco. Inny diagram pokazywał odpowiedź na pytanie „Czy wolisz przeczytać książkę, czy obejrzeć film?”. Okazało się, że większa liczba uczniów woli obejrzeć film, ale są i tacy, którzy lubią to i to. Natomiast ankietowani przez nas rodzice i inni dorośli zapytani o to, jak często czytają, odpowiedzieli następująco: codziennie czyta 35% dorosłych, raz na tydzień również 35%, raz na miesiąc 28%, a w ogóle nie czyta 2%. Z ankiet wynika też, że większość rodziców czyta dzieciom. Po analizie wyników doszliśmy jednak do wniosku, że część uczniów i dorosłych udzielała nieszczerych odpowiedzi, gdyż z różnych źródeł statystycznych wynika, że Polacy bardzo mało czytają.
Następnie przystąpiliśmy do przygotowywania ulotek. Zespół „Megamocni” zebrał informacje z Internetu oraz z literatury na temat korzyści płynących z czytania książek małym dzieciom. Korzystając z nich, „Pięciu wspaniałych” przygotowało ulotki na ten temat, a grupa „The Best” opracowała je graficznie. Najważniejszą myślą w nich zawartą jest hasło: „Wszyscy chcemy, aby nasze dzieci wyrosły na mądrych, dobrych i szczęśliwych ludzi. Jest na to sposób – czytajmy dzieciom!”. Opisaliśmy też, jak wybierać odpowiednie dla dzieci książki oraz jak długo i w jakich warunkach należy czytać najmłodszym. Ulotki przedstawiały też korzyści płynące ze wspólnego czytania z dziećmi. Oto niektóre z nich. Codzienne czytanie dzieciom buduje mocną wieź między dzieckiem i dorosłym, wzbogaca słownictwo malucha, poszerza jego wiedzę, pobudza jego rozwój emocjonalny i wrażliwość, kształtuje nawyk na całe życie. Ulotki rozdaliśmy rodzicom, a dorosłych, którzy nie mają małych dzieci, prosiliśmy, aby przekazali je znajomym wychowującym maluchy.
Ostatnim zadaniem w ramach naszego projektu było przygotowanie inscenizacji złożonej z fragmentów różnych utworów literackich, która miała pokazać widzom, że książki są ciekawe, uczą, bawią i wzruszają. Złożyły się na nią sceny z ,,Muminków” T. Jansson, ,,Ani z Zielonego Wzgórza” L. M. Montgomery, ,,Przygód Tomka Sawyera” M. Twaina, ,,Idy sierpniowej” M. Musierowicz, ,, Paddingtona” M. Bonda, „Mikołajka” Sempego i Goscinnego, „Alicji w Krainie Czarów” L. Carrolla, a także wiersze K. I. Gałczyńskiego i D. Wawiłow. Spektakl postanowiliśmy zaprezentować wszystkim uczniom naszej szkoły oraz rodzicom. Wyznaczone osoby zajęły się scenografią, charakteryzacją, kostiumami, efektami dźwiękowymi i muzyką, a aktorzy przystąpili do uczenia się ról i intensywnych prób.
Jednocześnie trwały prace przy przygotowaniu publicznej prezentacji projektu. Napisaliśmy teksty, wybraliśmy materiał ilustracyjny i stworzyliśmy prezentację komputerową. Wybraliśmy też osobę do obsługi sprzętu. Długo ćwiczyliśmy wystąpienie przed publicznością.
Efekty naszej pracy przedstawiliśmy 8 lutego 2012 r. Najpierw wystąpiliśmy przed uczniami naszej szkoły. Byliśmy zachwyceni, słysząc wielkie brawa i widząc rozweselone buzie dzieci ze szkoły podstawowej. Tego samego dnia wieczorem naszą prezentację i inscenizację mogli zobaczyć rodzice. Wszystkim bardzo podobały się nasze występy. Na twarzach zgromadzonych widzów można było dostrzec duże zainteresowanie. Nasze obserwacje potwierdziły głośne oklaski i bardzo miłe komentarze. Wiele osób podkreślało, że nasze przedstawienie odkryło nowe talenty aktorskie i pokazało nasze nieodkryte dotychczas możliwości. Doceniono też fakt, że wielu z nas pierwszy raz w życiu miało okazję zaprezentować swoje osiągnięcia przed tak dużą publicznością. Nie obyło się bez gratulacji ze strony nauczycieli, rodziców i uczniów. To niezwykłe doświadczenie zachowamy na długo w naszych sercach.
Bardzo dziękujemy wszystkim, którzy pomagali nam przy pracy nad projektem, a w szczególności paniom Agnieszce Cierniak i Renacie Chrobak – wychowawczyniom klas Ig i IIg, które nas nadzorowały i wytrwale wspierały. Dziękujemy również paniom Ewie Groblickiej, Dorocie Rokickiej, Urszuli Grochulskiej-Kolasie i panu Grzegorzowi Stolarczykowi – nauczycielom z Bańskiej, którzy także pomagali nam w pracy. Podziękowanie kierujemy też do Marka Kaczmarczyka i Pawła Łukaszczyka, naszych kolegów klasy III g, którzy wystąpili wraz z nami w przedstawieniu teatralnym.
Wielu z nas, dokonując samooceny na zakończenie pracy, podkreślało, że dzięki projektowi nauczyli się pracować w grupie i pomagać innym, a także przekonali się, że potrafią występować publicznie. Większość zadeklarowała chęć uczestnictwa w kolejnych projektach edukacyjnych. Sami przekonaliśmy się więc, że wspólne działanie jest źródłem satysfakcji. Projekt nauczył nas też, że naprawdę warto czytać. Mamy nadzieję, że pokazaliśmy naszym koleżankom i kolegom oraz rodzicom, że czytanie może dawać radość i być pożyteczne. Zachęcamy więc do czytania każdego czytelnika tego artykułu, ponieważ to naprawdę może być przyjemne.
Uczennice klasy II gimnazjum.:
Justyna Cieślikowska, Karolina Murzańska
|
